เลิก

v. 1. to lift, to raise;

2. to lift, to raise, to give up, to quit, to end, to stop, to close, to abolish, to wind up, to abandon.

"สมภารเลิกเพ้อฝันเสียทีเถิด" แกว่นพูด "Abbot, you should stop dreaming," said Kwaen.

สมภารกร่างต้องเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ Abbot Krang lifted his eyebrows with strangeness. เราเลิกกันแล้ว We have separated. เราเลิกพูดกันดีกว่า Let us talk no more. เขาเลิกล้มความคิดเสียแล้ว He has abandoned the idea.